Εννιάμισι στην Εθνική
με έξι τόνους φορτωτική
και μια νταλίκα ντίβα.
Τελειώνει η Κυριακή,
κασέτα πειρατική
στις δώδεκα παρά
έξω απ’ τη Θήβα.
Όλες οι τύψεις σου τη νύχτα ταξιδεύουν
στα βενζινάδικα που διανυχτερεύουν.
Στα πάρκινγκ και στα ντράιβ ιν
σου σκίζουν το μπλου τζιν
τα μάτια που σε σημαδεύουν.
Χωρίς πολλά πολλά και δίχως αντιστάσεις
με το κοντέρ σου να μετράει τις αποστάσεις
θα φτάσεις το πρωί και θα ξεχάσεις.
Και μόνο έξι τόνοι, έξι τόνοι, έξι τόνοι.
Καλό ταξίδι.
Τρεισήμισι στην Εθνική,
η νύχτα είναι τυφλή
κι η πλήξη τ’ άλλοθί σου.
Τα οτοστόπ κι εσύ
χωρίς αναστολή,
ανώνυμα μοιράζεις τη ζωή σου.
Όλες οι τύψεις σου τη νύχτα ταξιδεύουν
στα βενζινάδικα που διανυχτερεύουν.
Στα πάρκινγκ και στα ντράιβ ιν
σου σκίζουν το μπλου τζιν
τα μάτια που σε σημαδεύουν.
Χωρίς πολλά πολλά και δίχως αντιστάσεις
με το κοντέρ σου να μετράει τις αποστάσεις
θα φτάσεις το πρωί και θα ξεχάσεις.
Και πάλι έξι τόνοι, έξι τόνοι, έξι τόνοι.
Φίλε, πρόσεχε.
Πεντέμισι στην Εθνική,
πορεία ερωτική,
σ’ την πέφτουν δυο φαντάροι.
Κανείς δε θα το πει,
το ξέρεις μόνο εσύ
και ο καφές που πίνεις στο Βαρδάρη.
Όλες οι τύψεις σου τη νύχτα ταξιδεύουν
στα βενζινάδικα που διανυχτερεύουν.
Στα πάρκινγκ και στα ντράιβ ιν
σου σκίζουν το μπλου τζιν
τα μάτια που σε σημαδεύουν.
Χωρίς πολλά πολλά και δίχως αντιστάσεις
με το κοντέρ σου να μετράει τις αποστάσεις
θα φτάσεις το πρωί και θα ξεχάσεις.
Και πάντα έξι τόνοι, έξι τόνοι, έξι τόνοι.
