Μπήκε η άνοιξη ξανά να με παιδέψει
να ξεκληρίσει την ελπίδα να γυρίσεις
και το «τελειώσαμε» μαζί μου ήρθε να παίξει
κι ας το ασήμωσα με χίλιες εξηγήσεις.
Κι έχω μια δίψα να σε δω
να σου μιλήσω, να σου πω
σαν τον αυτόπτη όσα είδα όσα ξέρω
πατρίδα πρόσκαιρη η σιωπή
κι ο γυρισμός σου μια γιορτή
που τώρα νοιώθω δυνατή να υποφέρω.
Δέντρα ανθίζουνε, πουλάκια κελαηδούνε
σε μία άνοιξη παλιά που μ’ αγαπούσες
κι έχω φθινόπωρο στα μέσα του Απρίλη
αχ και να γίνονταν ξανά να με ποθούσες
