Στη πλατεία Αμερικής σε πρωταντίκρισα
μέχρι την οδό Φυλής σε φίλησα και ρίγησα,
Φιλελλήνων είπες πάω, πάω για δουλειά,
στην Ελληνορώσων μέσα βρεθήκαμ’ αγκαλιά
Αχ, βρε Σοφία, βρε Σοφίτσα
αγκαλιά μες στη σοφίτα
ρούχα, αχ και μυστικά
Το σεντόνι μες στη μπόρα
άσπρη ξεχασμένη χώρα
είμαστε αυτή την ώρα
για την ά για την άλλη ποιος ρωτά
Τόσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο που νενικηκάμε
κι όσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο και νενικηκάμε
Τη Στρατού πήρα ξανά, ήρθα και πέταξα
στη πλατεία Μεταξά σούπα “ναι”, σούταξα
κι αν που πεις ποτέ σου “όχι” θάναι δυο λεπτά,
ξαποσταίνει εμάς η σχέση προς τη δόξα της τραβά
Αχ, βρε Σοφία, βρε Σοφίτσα
αγκαλιά μες στη σοφίτα
ρούχα, αχ, αχ και μυστικά
Το σεντόνι μες στη μπόρα
άσπρη ξεχασμένη χώρα
είμαστε αυτή την ώρα
για την ά για την άλλη ποιος ρωτά
Τόσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο που νενικηκάμε
κι όσο αγκαλιαστήκαμε
τόσο και νενικηκάμε
