Κλείνω τα μάτια μου κι όλα ξεκινάνε
σαν να κοιτώ από παράθυρο κλειστό
Θολές φιγούρες πίσω από το τζάμι
μνήμες κι αισθήσεις σ’ έναν ξέφρενο χορό
Αχ και να `ξερες πόσο κοντά σου είμαι
Αχ και να γύριζες ’λιγάκι προς τα εδώ
και να με κοίταζες πάλι μες στα μάτια
Αχ και να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
Όσο κι αν φεύγεις μακριά και δε σε φτάνω
τόσο θα τρέχω από πίσω σαν σκιά
Σαν το ποτάμι που ποτέ δεν πάει πίσω
είναι παντού μα δε σε βλέπω πουθενά
Αχ και να `ξερες έχω πια αλλάξει
Αχ και να με έβλεπες πως σε κοιτώ ξανά
σαν το σκυλί που ψάχνει ένα χάδι
Αχ και να `ξερες, δεν είμαι ο ίδιος πια
Αχ και να `ξερες πόσο κοντά σου είμαι
Αχ και να γύριζες ’λιγάκι προς τα εδώ
και να με κοίταζες πάλι μες στα μάτια
Αχ και να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
