Πίσω από της μέρας το γαλάζιο χρώμα
στέκεται ένας ήλιος και χαμογελά.
Πίσω απ’ του φαντάρου το σκληρό το στρώμα
σύνορα υψωμένα κι είμαι χαμηλά.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω,
να βρεθώ κοντά σου γι’ άλλη μια φορά.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω
πέρα να περάσω, στέκομαι στο χώμα
μου λείπουν τα φτερά.
Άνοιξη κι ανθίζουν όλα τα λουλούδια
ίδια μέσα κι έξω απ’ το σύρμα της γραμμής.
Τέτοιες μέρες λέμε της καρδιάς τραγούδια,
σίδερα μας κλείνουν ξέρω πως πονεί.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω,
να βρεθώ κοντά σου γι’ άλλη μια φορά.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω
πέρα να περάσω, στέκομαι στο χώμα
μου λείπουν τα φτερά.
