Τις νύχτες σαν σκιά
γλιστρώ στα σκοτεινά
γυρεύοντας το φως
ο πόνος μου κρυφός
Γυρεύω μια ψυχή
μιαν άπιστη ψυχή
μπροστά της να σταθώ
να ξομολογηθώ
Αχ, κυρία αμαρτία
αφορμή μου και αιτία
να σου δώσω ένα φιλί
να σου παίξω και βιολί
Με πονάς και με μαγευείς,
προσπερνάς και με παιδεύεις
τι γυρεύεις δηλαδή;
Μία είναι η ζωή…
Στην πύλη του αυριανού
το φως του δειλινού
μου κάρφωσε στο νου
τα μάτια τ’ ουρανού
Τις μοίρες μου ζητώ
μες τον κατακλυσμό
να μάθω πώς και τι
και το κλειστο χαρτί
Αχ κυρία αμαρτία
ακριβή μου ελευθερία
κόκκινη σταλαγματία
με την πρώτη σου ματιά
Με πονάς και με μαγεύεις,
προσπερνάς και με παιδεύεις
τι γυρεύεις δηλαδή;
Μία είναι η ζωή…
Τα πόδια μου γυμνά
τα πέπλα μου εφτά
στον κόσμο θα χαθώ
με μαύρο νυφικό
Να μάθω πού θα πας
αφού δε μ’ αγαπάς
στα μάτια σου να δω
αν έχω ελπίδα εδώ
Αχ κυρία αμαρτία
της ψυχής μου αθανασία
στην οθόνη του μυαλού,
στο μπαλκόνι τ’ ουρανού
Με πονάς και μαγεύεις,
προσπερνάς και με παιδεύεις
τι γυρεύεις δηλαδή;
Μία είναι η ζωή…
