Αυτός που αγάπησε υποφέρει
ρωτήστε γύρω κάποιος ξέρει
για το πρώτο το φιλί
το στερνό ώρα καλή
και της πίκρας το σκαλί
Φαίνεται θα ‘ναι το γραφτό μου
να ζήσω με τον εαυτό μου
κι όλο στο χθες να κρατώ
κι όλο πίσω να κοιτώ
μέσα στ’ αναφιλητό
Αχ πες τε τραγούδια να δακρύσω
αχ μέσα στο δάκρυ να χαθώ
αχ με το παράπονο θα ζήσω
θέλω να την αντικρίσω
και στα χείλη της να σβήσω
για να ξαναγεννηθώ
Ζωή παράφορη υπόγεια
και στεναγμοί αντί για λόγια
τα παράθυρα κλειστά
και στα μάτια μου μπροστά
οι καρδιές μας χωριστά
Αυτή η νύχτα δεν τελειώνει
μέσα μου δυο παλάμες χιόνι
πού γυρίζεις και πού πας
πού το γέλιο σου σκορπάς
τώρα που δε μ’ αγαπάς
