Κατάματα μες στην Αθήνα
Αλλάζω δέρμα, αλλάζω κλίμα
Γίνομαι δέντρο μες στη γη
Έχω δική μου αναπνοή
Στη μελωδία της ψυχής μου
Στο βάθος της συνείδησής μου
Απ’ την ακρόπολη ως τη σελήνη
Σου παραδίνομαι
Με λίγο αλήθεια παραπάνω
Σου αποκαλύπτομαι
Στη μελωδία της ψυχής σου
Στο βάθος της συνείδησής σου
Δε θα μας το πει κανείς
Θα τ’ ανακαλύψουμε εμείς
Δε θα μας το πει κανείς
Θα τ’ ανακαλύψουμε εμείς
Είμαι αλλού, είμαι απ’ αλλού
Με λένε Βabalou
Ρόδοτριαντάφυλλό μου
Άνθισε στο μέτωπό μου
Τίποτα πια δε με νοιάζει
Κάθε σκέψη με διχάζει
Στη μελωδία της ψυχής μας
Στο βάθος της συνείδησής μας
