Μας διώχνουνε και μας ρημάζουν
σπίτια και δρόμοι και στενά
κι όσοι ακόμη με φωνάζουν,
στον ύπνο τους κρυφά με σφάζουν
κι είν’ η φωνή μου στα στενά,
δίπλα σ’ αυτούς που με δικάζουν.
Βάλε τα όνειρα στο γύψο,
την ιστορία στο σκαμνί
κι από κοντά σου δε θα λείψω,
κι από κοντά σου δε θα λείψω,
μα βρες μου τρόπο για να κρύψω
σε μια ζωή αληθινή,
τα όνειρά μας δίχως γύψο,
τα όνειρά μας δίχως γύψο.
Μας βρήκε η νύχτα ν’ αγρυπνάμε
σε μια φωτιά γονατιστοί
και ξένα λόγια να μιλάμε,
φίλοι κι αδέρφια π’ αγαπάμε,
μας σημαδεύουν τη ζωή
στα σκοτεινά που περπατάμε.
Βάλε τα όνειρα στο γύψο,
την ιστορία στο σκαμνί
κι από κοντά σου δε θα λείψω,
κι από κοντά σου δε θα λείψω,
μα βρες μου τρόπο για να κρύψω
σε μια ζωή αληθινή,
τα όνειρά μας δίχως γύψο,
τα όνειρά μας δίχως γύψο.
