Αν μου ‘χε μείνει αντοχή, θα έτρεχα σε σένα
είμαι σαν τα άδεια τρένα
που κουβαλάν σιωπή.
Αν μου είχε μείνει και θυμός
θα έκαιγα τα βράδια
ανάσες και σημάδια
να μείνω ζωντανός.
Μα δε μου ‘χει μείνει κάτι, έφυγες κι απλά
στης καρδιάς μου το παλάτι άλλη δε χωρά.
Βασιλιάς της μοναξιάς μου έγινα κι εγώ
και σαν τον φυλακισμένο τραύματα μετρώ.
Δε θα σου διαμαρτυρηθώ
Εξήγησέ μου μόνο πριν να τρελαθώ
αφού η καρδιά σου ήταν σ’ άλλον ουρανό
πες μου γιατί τα χείλη λέγαν σ’ αγαπώ.
Αν μου είχε μείνει αντοχή
θα έτρεχα σε σένα
δεν έχω και κανένα
τα νέα μου να πω.
Αν μου είχε μείνει και θυμός
θα σε έβριζα με μίσος
με αυτό τον τρόπο ίσως
μπορώ και να κρυφτώ.
Μα δε μου ‘χει μείνει κάτι, έφυγες κι απλά
στης καρδιάς μου το παλάτι άλλη δε χωρά.
Βασιλιάς της μοναξιάς μου έγινα κι εγώ
και σαν τον φυλακισμένο τραύματα μετρώ.
Δε θα σου διαμαρτυρηθώ
Εξήγησέ μου μόνο πριν να τρελαθώ
αφού η καρδιά σου ήταν σ’ άλλον ουρανό
πες μου γιατί τα χείλη λέγαν σ’ αγαπώ.
Δε θα σου διαμαρτυρηθώ
Εξήγησέ μου μόνο πριν να τρελαθώ
αφού η καρδιά σου ήταν σ’ άλλον ουρανό
πες μου γιατί τα χείλη λέγαν σ’ αγαπώ.
Πες μου γιατί τα χείλη λέγαν σ’ αγαπώ.
