Πέφτει το σκοτάδι κι είν’ το σπίτι
ορφανό παιδί.
Βγες φεγγάρι μου κι αυτή τη νύχτα
κάτασπρο πουλί.
Μπρος στα παραθύρια του ουρανού
λάμπει τ’ άστρο του νοτιά.
Βγήκε τ’ όνειρο σεργιάνι
στων παιδιών την αγκαλιά.
Βγήκε τ’ όνειρο σεργιάνι
και γιορτάζει η γειτονιά.
Την καλή τη μέρα φέρε πίσω
μάνα Παναγιά.
Έλα αγάπη μου να σε στολίσω
μ’ άστρα και φιλιά.
Τώρα πια που θα ‘ρθει χαραυγή
μη φοβάσαι το βοριά.
Βγήκε τ’ όνειρο σεργιάνι
στων παιδιών την αγκαλιά.
Βγήκε τ’ όνειρο σεργιάνι
και γιορτάζει η γειτονιά.
