Απ’ της στεριάς τα βάσανα
τα μάτια μου θα πάρω
και σε καράβι φορτηγό, φορτηγό,
ναυτάκι θα μπαρκάρω.
Βίρα την άγκυρα, παιδιά, ω, ω, ω,
γιατί έχω πό, γιατί έχω πόνο στην καρδιά.
Σ’ ατέλειωτους ωκεανούς
θ’ αρχίσω το σεργιάνι
κι ας μη βρεθεί στην πλώρη μου, πλώρη μου,
παρηγοριάς λιμάνι.
Στον καπετάνιο τον σοφό, ω, ω, ω,
θα πω τον πό, θα πω τον πόνο τον κρυφό.
Το δάκρυ μου πλημμύρισε,
του καραβιού τ’αμπάρια
και την καρδιά μου στη στεριά, στη στεριά
τραβούν τα παλαμάρια.
Μη κάνεις κράτει φορτηγό, ω, ω, ω,
έξω ποτέ, έξω ποτέ μου δε θα βγω.
