Βοριάς χτυπάει τα νιάτα μου
και παγωνιά τη στράτα μου
κι αν μ’ αγαπάς κι αν με λατρεύεις
δίπλα σε μένα κινδυνεύεις
δεν το αντέχει η καρδιά μου
να μοιραστείς τα βάσανα μου.
Την αυγή που θα χαράξει
παρ’ το δρόμο σου
δεν είναι τα βάσανα μου
για τον ώμο σου.
Δεν είσαι εσύ για ανηφοριές
για δάκρυα και για φωτιές,
σ’ έχω ανάγκη να `σαι πλάι
όπως εμένα δε μου πάει
ν’ ακολουθείς κι εσύ καημένο
ένα παιδί καταραμένο.
Την αυγή που θα χαράξει
παρ’ το δρόμο σου
δεν είναι τα βάσανα μου
για τον ώμο σου.
