Σε τούτη την πόλη δεν έχει γιορτή
τα παράθυρα κλείσαν
κι οι φίλοι σκορπίσαν
σαν φύλλα στη γη
Σε τούτο το δρόμο χωρίς τελειωμό
βαριά ανασαίνω
μπορώ και σωπαίνω
μα μένω εδώ
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
κι ο ήλιος θα δύσει
καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
που εδώ θα μ’ αφήσει
Τα φώτα που σκάνε στο κύμα ψηλά
σαν βάρκες που παίζουν
στα χείλη σου απάνω
τα θαλασσιά
Στου ανέμου να στείλεις τον πηγαιμό
τη λησμονιά σου
ανέβα και στάσου
σαν τον αφρό
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
κι ο ήλιος θα δύσει
καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
που εδώ θα μ’ αφήσει
