ένε στη Λόντρα στο Παρίσι
πως τα περνάνε φίνα,
ω, ω, ω, πως τα περνάνε φίνα,
τύφλα, βρε, να ‘χουν όλ’ αυτά
μπροστά σε σένα Αθήνα,
ω, ω, ω, μπροστά σε σένα Αθήνα.
Δεν έχει η Λόντρα κι η Νιου Γιόρκ,
ρετσίνα γιοματάρι,
ω, ω, ω, ρετσίνα γιοματάρι
κι ούτε μοσχοβολούν σ’αυτές
του Υμηττού θυμάρι,
ω, ω, ω, του Υμηττού θυμάρι.
Μπρός στα Πλακιώτικα στενά
με τις τρελές κιθάρες,
ω, ω, ω, με τις τρελές κιθάρες,
βράσε τη ρούμπα, τα σουίγκ,
του Αιφελ της χάρες,
ω, ω, ω, του Αιφελ της χάρες.
Που να ‘βρούνε κληματαριές,
γαζίες και γεράνι,
ω, ω, ω, γαζίες και γεράνι
κι όλο γλυκιές διπλοπενιές
του Μάρκου, του Τσιτσάνη,
ω, ω, ω, του Μάρκου, του Τσιτσάνη.
