Βρε άνθρωπε κατήγορε, χωρίς να δεις δικάζεις
και για να κάνεις άδικο ποτέ σου δε διστάζεις.
Όσες καρδούλες έκαψες τόσες φωτιές ν’ ανάψουν
και να σε κάψουν, αχ! και να σε κάψουν.
Για το συμφέρον σου μπορείς κι αδέλφια να κρεμάσεις,
να φέρεις μαύρες συμφορές και σπίτια να χαλάσεις.
Όσες καρδούλες έκαψες τόσες φωτιές ν’ ανάψουν
και να σε κάψουν, αχ! και να σε κάψουν.
Θα ‘ρθεί η ώρα κι η στιγμή, λόγο κι εσύ να δώσεις
και τ’ άδικα που έκανες, εδώ θα τα πληρώσεις.
Όσες καρδούλες έκαψες τόσες φωτιές ν’ ανάψουν
και να σε κάψουν, αχ! και να σε κάψουν.
