Αχ, τι θα γίνω
που με βρήκε συμφορά,
μια μικρή δακτυλογράφος
μου ‘χει πάρει το μυαλό μου.
Είναι κουκλίτσα,
έχει μια γλυκιά ματιά,
πολλά με κάνει να ποθώ,
πω-πω-πω, θα τρελαθώ
απ’ τον καημό μου.
Δακτυλογράφει, όλο σκέρτσο κι όλο νάζι
κι η δόλια η καρδιά στενάζει.
Κι όταν τ’ αστέρια της παιδιά με αντικρίζουν,
πω-πω-πω, τι συμφορά, την καημένη μου καρδιά πώς την ξεσκίζουν.
Αχ, αυτή η ματιά σου θα με λιώσει
μ’ έκαψε της νιότης σου η φωτιά,
με σαγηνεύεις, αχ, πώς μαγεύεις
τη δόλια μου καρδιά.
Είσ’ η πιο όμορφη δακτυλογράφος,
δεν μπορώ, μικρή μου, να στο ειπώ,
στην αγκαλιά μου, πάρ’ την καρδιά μου,
κούκλα μου, σ’ αγαπώ.
