Μια ευθεία τρεμοπαίζει μες στο φως,
ήλιος ζωντανός, γαλάζιος ουρανός.
Λαμαρίνες που γυαλίζουν στη χαρά,
ρόδες παν μπροστά με φίλους και φωτιά.
Δε φρενάρω πουθενά.
Πόλεις και χωριά με φόρα τα περνώ
και όμως τραγουδώ, στο γκάζι μου φτερό.
Φίλοι που χωρούν στο πενταθέσιο,
πανηγύρι μου τρελό, υπαίθριο.
Δε φρενάρω πουθενά.
Είχα προορισμό της μοίρας το φτιαχτό
μα οδηγούσα πιο πέρα στο άγνωστο.
Το τραγούδι αυτό υψώνεται ψηλά
στων ονείρων μας τα απάτητα βουνά.
Δε φρενάρω πουθενά.
