Μη μου λες πως θα με πάρεις
γιατί πια δε με τουμπάρεις
σε κατάλαβα ρε μάγκα
πως μου κάνεις ματσαράγκα
Εγώ άντρα δεν αντέχω
μόνο μούτρα να τον έχω
το πρωί είμαι στην δίνα
και το βράδυ στην Κατίνα
Μια φορά μ’ έχεις τουμπάρει
βρε τσαχπίνη κι αλανιάρη
μου ‘φαγες τα δαχτυλίδια
και κοιμάμαι στα σανίδια
Εγώ άντρα δε θα πάρω
παίρνω όποιονε γουστάρω
έτσι τη ζωή την πήρα
θέλω να είμαι ζωντοχήρα
Ώπα να χαρώ δαχτυλάκια γλυκά
που παίζουν το μπουζούκι!
Γεια σου Σπύρο μου με το μπουζούκι σου γεια σου
