Έχω κι απόψε τα μαύρα μου χάλια
κουβέντα δε λες κι αλλάζεις κανάλια.
Με ύφος που φέρνει προς το απλανές
μου λες δεν αντέχεις να κάνω σκηνές.
Δε μου τα λες καλά, καθόλου καλά,
δε μου τα λες καλά, καθόλου καλά.
Δε μου τα λες καλά, καθόλου καλά.
Μ’ έχουνε ζώσει και πάλι τα φίδια
κοιτάζεις αλλού και σμίγεις τα φρύδια.
Κι ενώ σου μιλάω μ’ απλή λογική
εσύ θα με βγάλεις και πάλι τρελή.
Δε μου τα λες καλά, καθόλου καλά,
δε μου τα λες καλά, καθόλου καλά.
Δε μου τα λες καλά, καθόλου καλά.
