Δε σ’ αδικώ που δε μ’ αγάπησες ποτέ
πιότερο σ’ είχα απ’ όσο ήθελα να σ’ έχω
μες στην καρδιά μες στου μυαλού μου το μπερντέ
να χρωματίζεις στη ζωή μου ότι έχω.
Άδειο κουφάρι βρήκες έτσι από εμέ
έναν καθρέφτη βιαστικής λάγνας ματιάς σου
πως ένα γράμμα που δε διάβασες ποτέ
να ‘χει αγγίξει μονοπάτια της καρδιάς σου.
Μακραίνω μα δε φεύγω από κοντά σου
αυτή τη ρότα χάραξε ο σεβντάς σου
κι αν χάνω από τους χάρτες μου σημάδια
φταίει που έριξα στραβά της τύχης μου τα ζάρια.
Δε σ’ αδικώ που δε μ’ αγάπησες ποτέ
γραφτό δεν ήταν απ’ της μοίρας το μελάνι
να ‘ναι τα λόγια μου για σε κατακτητές
παρά μονάχα ταπεινοί φτωχοί ζητιάνοι
