Εσύ, που μου χαρίστηκες χωράφι ατρύγητο
να σπείρω ό,τι θέλω εγώ
και να θερίσω ό,τι βρω.
Εσύ, που μου χαρίστηκες λουλούδι ολάνθιστο
να πιω τον πιο γλυκό καρπό
τον πιο γλυκό σου τον καρπό.
Δε σε είδα.
Εγώ, που τώρα ψάχνω για να πιω απ’ τους χυμούς σου
στη δροσιά σου να χαθώ
από τη δίψα μου να βγω.
Εγώ, που τώρα ψάχνω χώμα για να βρω
να σπείρω τον κρυφό μου τον καρπό
τον πιο γλυκό μου τον καρπό.
Δε σε είδα.
