Όποια και να ‘ρθει μετά από σένα
τα πικραμένα μου τα χείλη να φιλήσει
ίσως να κάνει θυσίες για μένα
ίσως μια μέρα να με συγκινήσει.
Μα δε θα ‘σαι εσύ, δε θα ‘σαι εσύ
που μου μιλούσες γι’ αγάπη
γι’ αγάπη με τόση ανθρωπιά.
Μα δε θα ‘σαι εσύ, δε θα ‘σαι εσύ
που με φιλούσες και έλιωνα
σαν κερί στη φωτιά.
Όσες αγάπες και να γνωρίσω
εσύ θα είσαι η μεγάλη αγαπημένη,
κι αν κάποια μέρα ξαναγαπήσω
η θύμησή σου θα με πεθαίνει.
