Ποιος πόνος σ’ αγρυπνά κρυφός
και δεν το σβήνεις πια το φως;
Πέσε κοιμήσου και μην κλαις
αύριο φως μου μου τα λες.
Κι αν σου ‘πανε λόγια πικρά
κι εσύ τα πήρες σοβαρά
δε θα χωρίσουμε μην κλαις
όσα να πω κι όσα να λες.
Γιατί πιστεύεις στους κακούς
γιατί μωρό μου δεν ακούς;
Κοιμήσου ήσυχα εσύ
κι έσ’ τον ντουνιά να μας μισεί.
