Δε θέλω να μ’ αγαπάς ούτε και να μου μιλάς,
κι αν σε ρωτήσουν, να λες δε με γνωρίζεις,
μου έχεις γίνει βραχνάς, κοίτα, λοιπόν, πού θα πας,
βρες καν’αν άλλον να τόνε βασανίζεις.
Φτάνει πια να μου λες λόγια αγάπης,
φτάνει πια να μου λες πως μ’ αγαπάς,
μου ‘χεις γί- μου `χεις γίνει εφιάλτης,
τη ζωή, τη ζωή μου θα μου φας.
Δε θέλω πια να ρωτάς ούτε και να συζητάς,
για τ’ όνομά μου ξανά μην κουβεντιάζεις,
πάψε να με αγαπάς, κοίτα, λοιπόν, πού θα πας,
γιατί, εμένα να μη με λογαριάζεις.
Φτάνει πια να μου λες λόγια αγάπης,
φτάνει πια να μου λες πως μ’ αγαπάς,
μου ‘χεις γί- μου `χεις γίνει εφιάλτης,
τη ζωή, τη ζωή μου θα μου φας.
