Το πώς τρομάζω είν’ άλλο πράμα
όταν μου λένε πως μ’ αγαπάνε.
Και πνίγονται για με στο κλάμα
και να με σώσουν με τραβάνε.
Δε θέλω να με σώσεις,
όχι, μη μ’ αγαπάς.
Κι αυτά που έχεις να δώσεις
πάρ’ τα, κι αλλού να πας.
Τόσο πολύ που μ’ αγαπάνε
κλειδώνω πόρτες και παραθύρια.
Αλλά κι εκεί με κυνηγάνε
βρε κάτι πράματα μυστήρια.
Δε θέλω να με σώσεις,
όχι, μη μ’ αγαπάς.
Κι αυτά που έχεις να δώσεις
πάρ’ τα, κι αλλού να πας.
