Δεκαπέντε μέρες και δεκαπέντε νύχτες
είναι που ‘χεις φύγει κι είμαι μοναχός,
δεκαπέντε μέρες και δεκαπέντε νύχτες
κλαίω και χτυπιέμαι και λιώνω ο φτωχός.
Δεκαπέντε μέρες δεν πάω στη δουλειά μου
δεκαπέντε νύχτες έχω να κοιμηθώ,
σ’ έχασα για πάντα από την αγκαλιά μου
ξαναγύρνα πίσω γιατί θα τρελαθώ.
Πήρες τη χαρά μου, σαν έφυγες, μαζί σου
κι άφησες τον πόνο να ‘χω στην καρδιά,
δεκαπέντε μέρες να είναι η ζωή σου
μια κατάρα τέτοια σου εύχομαι βαριά.
