Δεν είναι κτήμα κανενός ο έρωτας κι ο στεναγμός,
δικαίωμά μου να πονώ, μα και να κλαίω.
Κι αν είν’ αμάρτημα αυτό, θα δεις πως θα δικαιωθώ,
πως αν σ’ αγάπησα κι εγώ, εγώ τι φταίω;
Δεν έχουν σύνορα οι καρδιές που αγαπάνε,
δεν είναι κτήμα η αγάπη κανενός.
Έχω δικαίωμα κι εγώ να σ’ αγαπάω,
κι ας λες πως είναι ο έρωτάς μου αμαρτωλός.
Δεν είναι κτήμα κανενός ο έρωτας κι ο στεναγμός,
ούτε ποια ήμουνα, ποιος ήσουν δε ρώτανε.
Εγώ το βρίσκω φυσικό μαζί σου να τα μοιραστώ
της αμαρτίας τα φιλιά που με μεθάνε.
Δεν έχουν σύνορα οι καρδιές που αγαπάνε,
δεν είναι κτήμα η αγάπη κανένος.
Έχω δικαίωμα κι εγώ να σ’ αγαπάω,
κι ας λες πως είναι ο έρωτάς μου αμαρτωλός
