Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι άγγελος
από εικόνισμα μιας Παναγιάς
Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι λιόγερμα
κάποιας πρωτόπλαστης Πρωτομαγιάς
Δεν έχεις όνομα κι είσαι η αγάπη μου
και όμως πέταξες γι’ αλλού
κι έγινε θάλασσα πικρή το δάκρυ μου
και σε ζητάει στην άκρη του γιαλού
Πώς να σε φωνάξω
ν’ ακούσεις και να ’ρθεις;
Με ποια βροχή να κλάψω
για να με λυπηθείς;
Πώς να σε φωνάξω
που αλλού φτεροκοπάς;
Να ’χα τα φτερά σου να πετάξω
να σε βρω όπου και να πας.
Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι όνειρο
σ’ ένα προσκέφαλο μικρού παιδιού
Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι απόβροχο
μέσα στα χρώματα του δειλινού
Δεν έχεις όνομα κι είσαι η αγάπη μου
και όμως πέταξες γι’ αλλού
κι έγινε θάλασσα πικρή το δάκρυ μου
και σε ζητάει στην άκρη του γιαλού.
