Σαν πουλιά, χελιδονάκια,
τα χρυσά σου τα χεράκια,
στρώνουν αλλωνών το στρώμα
και για μένα μαύρο χώμα,
στρώνουν κι ένα σεντονάκι
βουτηγμένο στο φαρμάκι.
Πριν με πάρεις στο λαιμό σου
είχες άλλα στο μυαλό σου,
τώρα θες καλά και σώνει
να γινώ πουλί κι αηδόνι,
και κλουβί να μ’ αγοράσεις
για να μη με ξαναχάσεις.
Δεν κοιτάς που ξενυχτάω
και συχνά παραμιλάω.
Το κρασί πικρό το πίνω
και δεν ξέρω τι θα γίνω
κι ούτε με πονάς λιγάκι
που ’χω λιώσει σαν κεράκι.
Το κρασί πικρό το πίνω
και δεν ξέρω τι θα γίνω
κι ούτε με πονάς λιγάκι
που ’χω λιώσει σαν κεράκι
