Δε μ’ αγαπάς, δε με πονείς, μονάχα με παιδεύεις
κι όταν με βρίσκεις μοναχή, φιλάκια μου γυρεύεις.
Μέσα στους δρόμους με γυρνάς, γλυκά με κουβεντιάζεις,
πως θα με κάνεις ταίρι σου, μου λες και μ’ αγκαλιάζεις.
Δε μου ξηγιέσαι όμορφα δε με πονεί η καρδιά σου
μονάχα θέλεις να ‘ρχουμαι μέσα στην αγκαλιά σου.
Αν δεν θα πας στ’ αδέρφια μου το λόγο σου να δώσεις,
να ξεύρεις πια δε θα με δεις, ούτε θα μ’ ανταμώσεις.
