Ωχ, δεν μπορώ να συνηθίσω
τη βαριά τη μοναξιά μου,
ωχ, κάθε μέρα που περνάει
φαρμακώνετ’ η καρδιά μου.
Αχ, έλα, έλα, έλα,
φαρμακώνετ’ η καρδιά μου.
Ωχ, τυραννιέμαι κι αργολιώνω
και με βασανίζει ο πόνος,
ωχ, τι μαρτύριο μεγάλο
ν’ αγαπάς και να ‘σαι μόνος.
Αχ, έλα, έλα, έλα
και με βασανίζει ο πόνος.
Ωχ, συννεφιά βαριά με ζώνει
και δε με χωράει ο τόπος,
ωχ, προσπαθώ να λησμονήσω,
όμως, δεν υπάρχει τρόπος.
Αχ, έλα, έλα, έλα
και δε με χωράει ο τόπος.
