Δένω τους κόμπους, εφτά φορές
και τους πετώ στα κύματα.
Μια σε βρίσκω μια σε χάνω
μια δε θα σε ξαναβρώ.
Κάτω απ’ τη ροδιά με βρίσκεις
κάτω απ’ τη μηλιά σε χάνω
σε πηγάδι που κοιμίζει τον καιρό.
Εικοσπέντε του Γενάρη,
περπατάς και ξεκινάς.
Δεν πηγαίνεις, δε γυρίζεις
και δεν ανταμώνεσαι.
Βρίσκεις πέτρα κι είναι φίδι
και νερό που είναι φωτιά.
Βρίσκεις φίλο το μαχαίρι
και πουλί το θάνατο.
Εικοσπέντε του Γενάρη,
περπατάς την ερημιά.
Βρίσκεις πέτρα να καθίσεις
βρίσκεις και νερό.
Βρίσκεις φίλο να ρωτήσεις
και πουλί πετούμενο.
