Δε με νοιάζει τ’ όνομά μου αν το ξέχασες
την καρδιά μου που σου χάρισα αν έχασες
Είν’ ανθρώπινα τα λάθη κι ας πονάν’ πολύ
ποια ψυχή τέτοιο φαρμάκι θέλει να το πιει
Δεν τελειώνει η αγάπη έτσι απλά σε μια στιγμή
όλα τα παλιά σου λάθη έχουν ξεχαστεί
Έχει χώρο η ζωή μας, χώρο για καινούρια αρχή
ένα ρόδο απ’ τ’ αγκάθι κάποτε θα βγει
Δε πειράζει σαν με είδες που προσπέρασες
και μπροστά απ’ την ψυχή μου έτσι πέρασες
Πως θα γέλαγες μαζί μου δε φοβήθηκα
και να πιω πικρό φαρμάκι δεν αρνήθηκα
Δεν τελειώνει η αγάπη έτσι απλά σε μια στιγμή
όλα τα παλιά σου λάθη έχουν ξεχαστεί
Έχει χώρο η ζωή μας, χώρο για καινούρια αρχή
ένα ρόδο απ’ τ’ αγκάθι κάποτε θα βγει
