Ξαναγέλασαν τα χείλη
Που ‘χαν πάψει να γελούν
Ξαναμίλησαν οι φίλοι
Που ‘χαν πάψει να μιλούν
Μέσα στα στενά δρομάκια
Και στα πάρκα τα πλατιά
Ρίξαν κάτω τα φαρμάκια
Και τους βάλανε φωτιά
Δεν μπορεί δεν μπορεί
Να τελειώσει η ζωή
Τούτο εδώ το πρωί
Ξημερώνει γιορτή
Όνειρο μου κακό
Που σε ζούσα ως χτες
Δεν υπάρχεις να δεις
Μια γιορτή σαν κι αυτές
Ξεφυτρώνουν απ’ τη στάχτη
Τα λουλούδια της χαράς
Έπλεξε η αγάπη φράχτη
Στο στρατί της συμφοράς
