Όλα μπροστά μου μισά, αλλαγμένα
αδειάζει η ώρα τυφλά, στα χαμένα.
Μια εικόνα παλιά, αγκαλιά στο δωμάτιο απομένει
ένας ήχος ζεστός, στον αέρα απ’ τα λόγια σου, ξεμακραίνει
Σε ποια έρημο να τρέχω,
ποιον τα βράδια να προσέχω
που να δώσω ό,τι έχω,
τώρα που εσύ δεν υπάρχεις πια…
να, να, να……
Όπου φυλάς μυστικά, κλειδωμένα
να ‘χεις το νου σου κρυφά σε μένα.
Κύκλους κάνει η ζωή, κι όσο λείπεις σταμάτησε να γυρίζει
ένας ήχος σιωπής στον αέρα, πως τέλειωσε, ψιθυρίζει.
