Δεν υπάρχουνε πατρίδες για αυτούς που τραγουδάνε
και μερώνουν τον καημό τους με αθάνατο κρασί,
σ’ αυτή την γκρίζα εποχή, σ’ αυτή την γκρίζα εποχή.
Πάντα υπάρχει μια ελπίδα για αυτούς που αγαπάνε
και με όνειρα ξοφλάνε την πλανεύτρα τη ζωή,
σ’ αυτή την γκρίζα εποχή.
Δεν υπάρχουν πια πατρίδες για αυτούς που ξενυχτάνε
μες στης πόλης τα σοκάκια για μια άπονη ψυχή,
σ’ αυτή την γκρίζα εποχή, σ’ αυτή την γκρίζα εποχή.
Πάντα υπάρχει μια ελπίδα για αυτούς που αγαπάνε
και με όνειρα ξοφλάνε την πλανεύτρα τη ζωή,
σ’ αυτή την γκρίζα εποχή.
