Χώμα, διψασμένο χώμα
πήρε φωτιά όλη η γη.
Έγιναν στάχτη τα όνειρα
και κλάμα παιδιών η βροχή.
Ήρθε σκοτάδι κι ούτε ένα φως
έγινε ο κόσμος τόσο μικρός
κι αν πονάει η Ελλάδα
ποιος νοιάζεται, ποιος,
κλαίει μαζί κι ο θεός.
Έγινε ο τόπος μας μια ξενιτιά
στην κάθε καρδιά μια διπλή μαχαιριά,
κρύφτηκε ο ήλιος από ντροπή
την Ελλάδα που σπαράζει μην δει.
Κάποιοι χαϊδεύουν τα πλούτη
κι άλλοι θρηνούνε νεκρούς
έγινε ο κόσμος το θύμα
μα ποιος θα δικάσει αυτούς.
Ήρθε σκοτάδι κι ούτε ένα φως
έγινε ο κόσμος τόσο μικρός
κι αν πονάει η Ελλάδα
ποιος νοιάζεται, ποιος,
κλαίει μαζί κι ο θεός.
Έγινε ο τόπος μας μια ξενιτιά
στην κάθε καρδιά μια διπλή μαχαιριά,
κρύφτηκε ο ήλιος από ντροπή
την Ελλάδα που σπαράζει μην δει.
