Δώδεκα και πέντε κι από την αγωνία
η καρδιά μου τώρα χτυπάει και πονεί
και την έχω στήσει μια ώρα στη γωνία
δώδεκα και πέντε κι ακόμα να φανεί.
Τι να έχει γίνει και πού να έχει πάει
άργησε απόψε, αχ άργησε πολύ
δώδεκα και πέντε και η καρδιά χτυπάει
δίψασαν τα χείλη για ένα της φιλί.
Δώδεκα και πέντε και πάω να κρεπάρω
κι από το κακό μου θα σκάσω, δεν μπορώ
άραγε πού να ‘ναι να πάω να την πάρω
δώδεκα και πέντε κι ακόμα καρτερώ.
