Δεν μας γέλασε η χαρά ούτε και για μια φορά,
μας ξεχάσαν’ οι ελπίδες στον δρόμο της ζωής,
πάμε και μη σταματάς, πίσω σου πια μην κοιτάς,
είπαμε την πέτρα ψωμί μας, το δάκρυ νερό μας,
τι φταίμε κι εμείς.
Δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να τα βάλω με τ’ ανθρώπινια θεριά,
δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να παλέψω την απονιά,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό.
Πόρτες βρήκαμε κλειστές και στον δρόμο μας ληστές,
μας ληστέψαν’ την ψυχή μας με τόση απονιά,
κοιμηθήκαμε στην γη και μας βρήκε η αυγή
να παρακαλάμε τον ήλιο να στείλει αχτίδα,
μες στην παγωνιά.
Δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να τα βάλω με τ’ ανθρώπινια θεριά,
δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να παλέψω την απονιά,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό
