Σαν φύλλο κίτρινο και μαραμένο
που το χτυπάει τρελός βοριάς
είν’ το κορμί μου βαλαντωμένο
από τον πόνο της καρδιάς.
Φαρμάκι δώστε μου να πιω, να λησμονήσω,
δεν θέλω πια να ζήσω, δε θέλω πια να ζήσω
και στο γιατάκι μου όταν θα γείρω
ας μη ξυπνήσω, ας μη ξυπνήσω.
Η μέρα σώνεται και σκοτεινιάζει
και μ’ αγκαλιάζει μαύρη νυχτιά,
καρδιά δεν βρήκα που να μου μοιάζει,
παντού κακία και ψευτιά.
Φαρμάκι δώστε μου να πιω, να λησμονήσω,
δεν θέλω πια να ζήσω, δε θέλω πια να ζήσω
και στο γιατάκι μου όταν θα γείρω
ας μη ξυπνήσω, ας μη ξυπνήσω.
