Δυο φιλιά

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
κρυμμένα στης ψυχής μου το συρτάρι
ποθώντας τη δική σου αγκαλιά,
που η θάλασσα μακριά μου την κρατάει.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
δυο λέξεις τρυφερές να σου χαρίσω,
σαν έρθεις τα χαράματα κρυφά,
αγάπη μου, να σε καλωσορίσω.

Μα φύσηξε νοτιάς κι έφερε μπόρα
και δάκρυσε σκυφτός ο ουρανός
κι εσύ που μοιάζεις τόσο με την ώρα,
σα σύννεφο σκορπάς και σαν καπνός.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
για σένα είχε τ’ όνειρο καρδιά.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
να σε ’βρουν αγκαλιά στο μαξιλάρι,
να σου δροσίσουν τ’ όνειρο γλυκά
κι έτσι γλυκά ο ύπνος να σε πάρει.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
δυο λόγια φυλαχτό να στα κεντήσω,
αγάπη να σε πω ψιθυριστά
κι αγάπη την καρδιά σου να γεμίσω.

Μα φύσηξε νοτιάς κι έφερε μπόρα
και δάκρυσε σκυφτός ο ουρανός
κι εσύ που μοιάζεις τόσο με την ώρα,
σα σύννεφο σκορπάς και σαν καπνός.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
για σένα πήρε τ’ όνειρο φωτιά.