Πρωτού πληγωθείς,
να φύγεις και τον πόνο σου να θάψεις,
μην κλαις, μη ζητάς,
φωτιά καινούργια πάλι να μ’ ανάψεις.
Δυο φορές σε πίστεψα
και μου τα `χεις κάνει θάλασσα,
δυο φορές, το σπίτι μου,
για χατίρι σου, το χάλασα.
Να φύγεις, καλή μου,
δεν μπορώ ξανά να σ’ αγαπήσω,
πονάει η ψυχή μου,
μα εσύ μ’ έκανες να σε μισήσω.
Πρωτού πληγωθείς,
να φύγεις και τον πόνο σου να θάψεις.
Πονούσα πολύ,
για σένα, παραλίγο να πεθάνω,
γελούσες, τρελή,
και γλένταγες στον πόνο μου απάνω.
Δυο φορές σε πίστεψα
και μου τα `χεις κάνει θάλασσα,
δυο φορές, το σπίτι μου,
για χατίρι σου, το χάλασα.
Να φύγεις, καλή μου,
δεν μπορώ ξανά να σ’ αγαπήσω,
πονάει η ψυχή μου,
μα εσύ μ’ έκανες να σε μισήσω.
Πρωτού πληγωθείς,
να φύγεις και τον πόνο σου να θάψεις.
Δυο φορές σε πίστεψα
και μου τα `χεις κάνει θάλασσα,
δυο φορές, το σπίτι μου,
για χατίρι σου, το χάλασα.
Να φύγεις, καλή μου,
δεν μπορώ ξανά να σ’ αγαπήσω,
πονάει η ψυχή μου,
μα εσύ μ’ έκανες να σε μισήσω.
Πρωτού πληγωθείς,
να φύγεις και τον πόνο σου να θάψεις.
