Δυο στράτες νύχτα Ομόνοια και Βάθη
τσιγάρα σέρτικα βαρύς συλλογισμός
γυρίζουν στο μυαλό μου χίλια λάθη
κι ο ίδιος πάντα ανοιχτός λογαριασμός
Με πλήγωνε η ζωή μου έως τώρα
παράπονο στο στήθος μου κρυφό
δεν ξέρω πότε πέρασε η ώρα
δεν ξέρω τώρα πια πού περπατώ
Δυο στράτες νύχτα Ομόνοια Θησείο
μοιάζω διαβάτης που τον ξέχασε ο θεός
πίσω απ’ το τζάμι να κοιτάζω μες στο κρύο
ένα τζουκ μποξ γεμάτο χρώματα και φως
Με πλήγωνε η ζωή μου έως τώρα
παράπονο στο στήθος μου κρυφό
δεν ξέρω πότε πέρασε η ώρα
δεν ξέρω τώρα πια πού περπατώ
