Δρόμους χαράζει η ζωή
κι εμείς τους περπατάμε,
άλλους βοηθάει για την καλή,
στρώνει ανθόσπαρτο χαλί
κι εμείς, τ’ αγκάθια της, πατάμε.
Δυο χέρια έχεις, βρε ζωή,
το ‘να μοιράζει χάδια,
τ’ άλλο ασήκωτο, βαρύ
κι όταν το δώσεις με οργή,
είν’ τα χαστούκια σου,
αγιάτρευτα σημάδια.
Άδικη κι άπονη ζωή,
στα ίσα δε μοιράζεις,
όπου σ’ αρέσει κι όπου θες,
δίνεις αμέτρητες χαρές
κι εμένα με καταδικάζεις.
Δυο χέρια έχεις, βρε ζωή,
το ‘να μοιράζει χάδια,
τ’ άλλο ασήκωτο, βαρύ
κι όταν το δώσεις με οργή,
είν’ τα χαστούκια σου,
αγιάτρευτα σημάδια.
