Τα μάτια σου, γλυκιά μου, λαμποκοπούσαν,
με βλέπανε μ’ αγάπη και μου μιλούσαν.
Κι από τη χαρά δε κοιμήθηκα,
έβαλα φτερά και αναστήθηκα.
Τα χείλη σου μου δώσανε και ήπια πόνο
τη νύχτα που μ’ αφήσαν στον κόσμο μόνο.
Κι από τον καημό δε κοιμήθηκα
έβαλα φτερά και αναστήθηκα.
Τα λόγια σου με πνίξαν στις συγκινήσεις
το βράδυ που ξανάρθες να μ’ αγαπήσεις.
Κι από τη χαρά δε κοιμήθηκα,
έβαλα φτερά και αναστήθηκα.
