Εφουμέρναμ’ ένα βράδυ
αργιλέ, σπαχάνη, μαύρη
δίχως να’ χουμε στην πόρτα
τσιλιαδόρους όπως πρώτα.
Κι έρχονται δύο πολιτσμάνοι
δε μας βρίσκουνε ντουμάνι.
Ζούλα όλοι οι αργιλέδες
φυλαχτείτ’ από τους τζέδες.
Γεια σου πολιτσμάν, λεβέντη
κι άσ’ τον αργιλέ να καίει
να φουμάρει το τουρκάκι
που ‘ναι φίνο δερβισάκι.
Μαύρο φέρνει από τη Σμύρνη
και καλάμι απ’ τ’ Αϊδίνι
και χαρά στον που την πίνει.
