Ένα σίδερο αναμμένο έχω στην καρδιά
είναι η δική σου αγάπη, που με τυραννά.
Θα ‘χω σ’ όλη τη ζωή μου
βάρος στη συνείδησή μου
για τα τόσα σφάλματά μου
που σε διώξαν μακριά μου.
Έφυγε, έφυγε,
έφυγε, την έχω χάσει
και γυρνώ, και ρωτώ
και τους δρόμους έχω πιάσει.
Απ’ τον ύπνο μου ξυπνάω κι όλο σε ζητώ
τώρα έχω καταλάβει πόσο σ’ αγαπώ.
Θα ‘χω σ’ όλη τη ζωή μου
βάρος στη συνείδησή μου
για τα τόσα σφάλματά μου
που σε διώξαν μακριά μου.
