Φοβάται η κόρη το χιονιά
που όλο θυμώνει
κρυώνει και δε βγαίνει στο μπαλκόνι.
Φοβάται πάλι η άνοιξη σαν φτάσει
μην έρθει η αγάπη,
δεν τη δει και προσπεράσει.
Φοβάται ο νιος
μην του την πάρουν άλλοι
πριν έρθει καλοκαίρι με φεγγάρι.
Περνάς και χάνεσαι
αγάπη στολισμένη
το φως που σκόρπισες
απλώνει ξεμακραίνει
Φοβάται πάλι μέρα μην περάσει
στο παραθύρι δεν τη δει
και σκοτεινιάσει.
