Με καταδίκασες, μονάχος μου να ζω,
φαρμάκι έριξες, στα χείλη μου, πικρό,
μα, εγώ δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπώ,
μα, εγώ δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπώ.
Πολύ, με πότισες, καημό, τόσο πολύ που δεν βαστώ,
αν δε γυρίσεις, θα χαθώ, θα τρελαθώ,
κοντά σου νιώθω τη ζωή, βρίσκω γαλήνη στην ψυχή
κι όταν μου λείπεις μια στιγμή, πονώ πολύ.
Με περιφρόνησες εμένα, τον φτωχό
και μ’ έχεις κάνει πια ερείπιο σωστό,
μα, εγώ δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπώ,
μα, εγώ δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπώ.
Πολύ, με πότισες, καημό, τόσο πολύ που δεν βαστώ,
αν δε γυρίσεις, θα χαθώ, θα τρελαθώ,
κοντά σου νιώθω τη ζωή, βρίσκω γαλήνη στην ψυχή
κι όταν μου λείπεις μια στιγμή, πονώ πολύ.
